Hücrem (Selimiye Üçlemesi 1. Kitap)

Yılmaz Güney (1937-1984) Adana, Yenice doğumlu Yılmaz Güney (Pütün), gençlik yıllarından itibaren sinemayla yakından ilgilenmiş, erken yaşta kısa hikâyeler yazmaya, senaristliğe ve oyunculuğa başlamıştır. 1955 yılında yazmış olduğu bir öykü nedeniyle 1961 yılında 18 ay hapis ve altı ay sürgün cezasına çarptırılan Güney, 60’lı yıllarda kendisini tamamen sinemaya adamış, oyuncu kimliğiyle ünlenmiş, ancak bu süre içerisinde siyasi bilincini geliştirerek, sanatına da siyasi bir yön vermeyi hedeflemiştir. Nitekim 70’li yıllar, roman, senaryo ve yönetmenlik alanlarında Yılmaz Güney’in en verimli dönemi olacak, yapıtları yurt içinde ve yurt dışında büyük yankılar uyandıracak, ödüller kazanacaktır. Siyasi görüşleri ve eylemleri gerekçe gösterilerek 72-74 arasında cezaya çarptırılan Güney, 1974’te Selimiye Cezaevi sonrası Arkadaş filmini yaparak, kesin bir şekilde tavrını ortaya koymuştur. Eylül 1974’te tekrar cezaevine dönen Güney, 1980 darbesi sonrası, yazılarından ötürü çeşitli davalara maruz kalarak, 100 yıla yakın hüküm yemiştir. Son olarak 1981’de hapisten kaçarak yurt dışına çıkmış, 1984’te Paris’te hayatını kaybetmiştir. Güney, özellikle Yeşilçam sinemasının tanışık olmadığı bir gerçekçiliği beyazperdeye taşıyarak Türkiye sinemasında kalıcı bir iz bırakmıştır. Boynu Bükük Öldüler isimli romanı 1972 yılında ilk Orhan Kemal Roman Ödülü’nü, senaryosunu yazdığı ve Şerif Gören’in –Yılmaz Güney’in hapishaneden direktifleriyle– yönetmenliğini üstlendiği Yol filmi 1982’de Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye’yi kazanmış; 1970 tarihli Umut, SİYAD tarafından yüzyılın en iyi Türk filmi seçilmiştir.